Δημοσιοποίηση ΣΜΠΕ του Εθνικού Προγράμματος Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων

Η χωροθετηση υπερακτιων αιολικων παρκων σε μια περιοχη υψηλου ενδιαφεροντος απο την τοπικη κοινωνία δείχνει οτι ο σχεδιασμος ειναι εκτος τοπου και χρονου.
Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον βυθό και την βιοποικιλοτητα της περιοχης υποβαθμίζονται. Οι ποροι που αποκομίζουν οι ντοπιοι απο την αλιεια και τον τουρισμο παρακαμπτονται. Η επισφάλεια για την υγεία των κατοίκων της περιοχής απο την βιομηχανική δραστηριότητα αποσιωπάται. Για άλλη μια φορά αντιμετωπίζονται σοβαρά ζητήματα τοπικού και εθνικού σχεδιασμού, όπως το ενεργειακό, με τρομερή προχειρότητα, χωρις να έχει προηγηθει μελέτη ενεργειακών αναγκών, χρήσεων γης, και η αντίστοιχη πολυκριτιριακή ανάλυση σχεδιασμού. Ευτυχώς η διεθνής βιβλιογραφία έχει να δώσει αρκετές πληροφορίες σχετικά με τις επιπτώσεις τέτοιας κλίμακας εγχειρημάτων. Ελπίζουμε η περιφέρεια Κρήτης να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να γνωμοδοτήσει αρνητικά έναντι των επενδυτών.

“Σφάξε με Πασά μου ν’ αγιάσω’
Η μετατροπή ανένγκικτων περιοχών (παράκτια οικοσυστήματα, Περιοχές Natura κλπ) σε βιομηχανικά τοπία σίγουρα μπορεί να υποστηρίξει την άποψη ότι οι “καθαρές πηγές” ενέργειας προστατεύουν το περιβάλλον και μειώνουν τις επιπτώσεις των προηγούμενων ανθρωπογενών βλαπτικών παρεμβάσεων;
Οι Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων (ΠΟΑΥΑΠ) όπου σχεδιάζεται η εγκατάσταση των θαλάσσιων αιολικών βρίσκονται επάνω σε μεταναστευτικούς διαδρόμους πουλιών, μέσα ή ακριβώς δίπλα σε προστατευόμενες περιοχές Natura 2000 και σε περιοχές όπου συχνάζουν θαλάσσια θηλαστικά ιδιαίτερα ευαίσθητα στις ανεμογεννήτριες.
Επιπλέον, είναι στο σύνολό τους σε απόσταση αναπνοής από τη στεριά (εντός της αιγιαλίτιδας ζώνης των 6 μιλίων), κάτι που τις καθιστά ιδιαίτερα ενοχλητικές οπτικά, βρίσκονται σε τουριστικές περιοχές και σε ζώνες σημαντικές για την παράκτια αλιεία.
Οι βιομηχανικές ΑΠΕ προϋποθέτουν ορυκτά καύσιμα για τη λειτουργία και εξισορρόπησή τους και ότι οι ίδιες οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων επενδύουν σε ΑΠΕ. Ετσι, η «μαύρη» και η «πράσινη» οικονομία δεν είναι ανταγωνιστικοί αλλά συμπληρωματικοί τομείς, επισημαίνει η Κίνηση για την Προστασία των Νησίδων.
ΑΣ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ των παράκτιων ανεμογεννητριών που σχεδιάζεται να τοποθετηθούν στις ελληνικές θάλασσες;
Η πρότυπη ανεμογεννήτρια του Εθνικού Προγράμματος Ανάπτυξης Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων είναι η Vestas V-236 των 15 MW. Η ανεμογεννήτρια αυτή έχει συνολικό ύψος 280 μέτρα, διάμετρο ρότορα 236 μ. και επιφάνεια σάρωσης 43,7 στρ., δηλ. 100 μέτρα περισσότερο από την υψηλότερη ανεμογεννήτρια στην Ελλάδα σήμερα (Vestas V-150)! Το ύψος της πλησιάζει ακόμα και το ύψος του Πύργου του Άιφελ!
Περίπου 1.150 τέτοιες ανεμογεννήτριες σχεδιάζεται να τοποθετηθούν στις ελληνικές θάλασσες μέχρι το 2050, όλες σε απόσταση από 1 ναυτικό μίλι (ΝΜ), δηλ. 1.852 μ., έως 6 ΝΜ από τις ακτές του Αιγαίου και έως 12 ΝΜ από τις ακτές του Ιονίου, κάτι που θα έχει καταστροφικές επιπτώσεις στο τοπίο, το περιβάλλον και τον τουρισμό των παράκτιων περιοχών.
ΓΙΑΤΙ ΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ;
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τα δεδομένα είναι τελείως διαφορετικά:
– Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος απόστασης των θαλάσσιων αιολικών από τις ακτές το 2020 ήταν 23,3 χλμ., δηλ. 14,48 ΝΜ, και παρουσιάζει αυξητική τάση.
– στο Βέλγιο σαν γενικός κανόνας τηρείται η απόσταση τουλάχιστον 12 ΝΜ από τις ακτές.
– στη Γαλλία με βάση το νόμο 2023-175 που ψηφίστηκε στις 10/05/23 προβλέπεται ελάχιστη απόσταση 22 χλμ. από τις ακτές.
– στη Γερμανία το ύψος των ανεμογεννητριών περιορίζεται στα 125 μ. όταν είναι ορατές από τις ακτές. Μάλιστα το κρατίδιο Mecklenburg – Vorpommern έχει απαγορεύσει τις θαλάσσιες ανεμογεννήτριες στα 12 ΝΜ από τις ακτές για λόγους τουρισμού.
– στην Ολλανδία όλα τα νέα υπεράκτια αιολικά πάρκα χωροθετούνται πέραν των 12 ΝΜ από τις ακτές.
Που είναι το “ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ” ;;;